گارنت رودولایت برای اولین بار در اواخر قرن 19 در دره Cowee در کارولینای شمالی توسط معدنچیان محلی کشف شد.خواص سنگ آکوامارین در مونتانا، توسط یک زمین شناس محلی در اواخر قرن بیستم کشف شد. در اورگان، در دهه 1990 توسط معدنچیان محلی کشف شد. منابع اصلی برای رودولایت‌های مرغوب شامل زیمبابوه ، سریلانکا ، ماداگاسکار ، تانزانیا ، هند – اوریسا ، میانمار – مونگ هساک ، است. سایر منابع گوهری قابل توجه شامل موارد زیر است:
افغانستان؛ اتریش؛ کانادا؛ چین؛ اتیوپی؛ کنیا؛ موزامبیک؛ میانمار (مونگ هساک)؛ روسیه.
ایالات متحده: آلاسکا; کارولینای شمالی (قرمز گل خرزه هندی، یاسی، صورتی).
رودولایت ها معمولاً به صورت سنگ های بسیار کوچک، 1-2 قیراط و کمتر یافت می شوند. با این حال، نمونه های کشف شده در آفریقا ، گوهرهایی با وزن بیش از 75 قیراط بدست آمده است. در موسسه اسمیتسونیان (واشنگتن دی سی) اندازه های 74.3، 22.1 قیراطی (تانزانیا); 16.5 قیراطی (کارولینای شمالی) وجود دارد.
بنابراین وزن عامل مهمی در قیمت گارنت های رودولایت باکیفیت دارد. همچنین رنگ اشباع تر و پاکی بالاتر نیز در قیمت گذاری آنها مهم است. گارنت های رودولایت با کیفیتی نسبتا خوب یک قیراطی می تواند قیراطی حدودا 10-20 دلار داشته باشد. همین گارنت در کیفیت رنگ vivid و پررنگ ، کاملا پاک و وزن بین 5 تا 10 قیراط ، به ازای هر قیراط 100 تا 200 دلار معامله می شود.
رودولایت ها ممکن است واکنش قوی تا بسیار قوی به مغناطیس داشته باشند. اگرچه آزمایش واکنش های مغناطیسی مبنایی برای شناسایی مثبت گوهر نیست، اما می تواند به جداسازی سریع بین جواهرات با ظاهر مشابه کمک کند. بررسی دقیق ضریب شکست، وزن مخصوص و درنهایت اینکلوژنها و آنالیز شیمیایی می تواند به ما در تشخیص گارنت رودولیت کمک کند.
رودولایت‌های با کیفیت گوهری معمولاً دارای اینلکوژنهای قابل مشاهده با چشم غیر مسلح نیستند. با این حال تحت بزرگنمایی میتوان اینکلوژنهای جذاب آنها را مشاهده کرد.
سنگهای یافت شده از کوه‌های نورث پار، تانزانیا (N = 1.765؛ SG = 3.88) ممکن است کالرچنج (تغییر رنگی) را نشان دهند، آبی در نور روز تا قرمز ارغوانی در نور رشته‌ای، شبیه به الکساندریت. توجه داشته باشید که برخی از گارنت‌های دارای تغییر رنگ استخراج‌شده در منطقه موروگورو تانزانیا در سال 1988 مدت‌ها به عنوان رودولایت در نظر گرفته می‌شدند، اما بعداً مشخص شد که پیروپ-اسپسرتیت هستند، که یک نوع معمول‌تر برای گارنت‌های کالرچنج می باشند. نمونه‌های نادری از استار (اثر “آستریزم”) ممکن است در رودولایت‌های شرق آفریقا رخ دهد.
آیا گارنت رودولایت سنتتیک داریم؟
زمین شناسان گارنت های آلماندین-پیروپ را از طریق روش هیدروترمال برای اهداف تحقیقاتی سنتز کرده اند. در حالی که برخی از این مواد ممکن است برای فروش به عنوان سنگ های قیمتی ظاهر شوند، این فرآیند برای تولید معمولی رودولایت تجاری بسیار گران است. با پاکی استثنایی رودولایت‌ها، گوهرشناسان باید به دنبال نشانه‌های آشکار رشد هیدروترمال، مانند صفحات بذر (هسته اولیه)، تحت بزرگنمایی بالا باشند.
گاها ممکن است در فروشگاه های آنلاین سنگهای به اصطلاح “رودولایت مصنوعی” را برای فروش پیدا کنید. با این حال، این محصولات اغلب واقع بدل آنها هستند، مانند شیشه های نانوسیتال یا کوبیک زیرکونیا (CZ) و نه رشد یافته در آزمایشگاه. رودولایت ها به طور معمول هیچ نوع بهسازی ندارند. با این حال، در آزمایشی از سال 1997، رودولایت ها به رنگ نارنجی و قرمز مایل به قهوه ای درآمدند (رنگ نامطلوب) .با عدم وجود رخ و سختی 7-7.5، رودولایت ها سنگ های بادوامی را برای هر نوع جواهرسازی هستند. با این حال، هنگام تمیز کردن این جواهرات مراقب باشید. اگر چه رودولایت ممکن است هیچ اینکلوژن قابل رویت با چشم غیر مسلح نداشته باشد، اینکلوژنهای کوچکتر ممکن است به دلیل گرمای شدید (شک حرارتی) یا امواج فراصوت ترکیده و جواهر را بشکند. از سیستم های تمیز کردن مکانیکی خودداری کنید و به جای آن از یک برس نرم، مواد شوینده ملایم و آب گرم استفاده کنید.
گارنت رودولایت برای اولین بار در اواخر قرن 19 در دره Cowee در کارولینای شمالی توسط معدنچیان محلی کشف شد.خواص سنگ آکوامارین در مونتانا، توسط یک زمین شناس محلی در اواخر قرن بیستم کشف شد. در اورگان، در دهه 1990 توسط معدنچیان محلی کشف شد. منابع اصلی برای رودولایت‌های مرغوب شامل زیمبابوه ، سریلانکا ، ماداگاسکار ، تانزانیا ، هند – اوریسا ، میانمار – مونگ هساک ، است. سایر منابع گوهری قابل توجه شامل موارد زیر است:
افغانستان؛ اتریش؛ کانادا؛ چین؛ اتیوپی؛ کنیا؛ موزامبیک؛ میانمار (مونگ هساک)؛ روسیه.
ایالات متحده: آلاسکا; کارولینای شمالی (قرمز گل خرزه هندی، یاسی، صورتی).
رودولایت ها معمولاً به صورت سنگ های بسیار کوچک، 1-2 قیراط و کمتر یافت می شوند. با این حال، نمونه های کشف شده در آفریقا ، گوهرهایی با وزن بیش از 75 قیراط بدست آمده است. در موسسه اسمیتسونیان (واشنگتن دی سی) اندازه های 74.3، 22.1 قیراطی (تانزانیا); 16.5 قیراطی (کارولینای شمالی) وجود دارد.
بنابراین وزن عامل مهمی در قیمت گارنت های رودولایت باکیفیت دارد. همچنین رنگ اشباع تر و پاکی بالاتر نیز در قیمت گذاری آنها مهم است. گارنت های رودولایت با کیفیتی نسبتا خوب یک قیراطی می تواند قیراطی حدودا 10-20 دلار داشته باشد. همین گارنت در کیفیت رنگ vivid و پررنگ ، کاملا پاک و وزن بین 5 تا 10 قیراط ، به ازای هر قیراط 100 تا 200 دلار معامله می شود.
رودولایت ها ممکن است واکنش قوی تا بسیار قوی به مغناطیس داشته باشند. اگرچه آزمایش واکنش های مغناطیسی مبنایی برای شناسایی مثبت گوهر نیست، اما می تواند به جداسازی سریع بین جواهرات با ظاهر مشابه کمک کند. بررسی دقیق ضریب شکست، وزن مخصوص و درنهایت اینکلوژنها و آنالیز شیمیایی می تواند به ما در تشخیص گارنت رودولیت کمک کند.
رودولایت‌های با کیفیت گوهری معمولاً دارای اینلکوژنهای قابل مشاهده با چشم غیر مسلح نیستند. با این حال تحت بزرگنمایی میتوان اینکلوژنهای جذاب آنها را مشاهده کرد.
سنگهای یافت شده از کوه‌های نورث پار، تانزانیا (N = 1.765؛ SG = 3.88) ممکن است کالرچنج (تغییر رنگی) را نشان دهند، آبی در نور روز تا قرمز ارغوانی در نور رشته‌ای، شبیه به الکساندریت. توجه داشته باشید که برخی از گارنت‌های دارای تغییر رنگ استخراج‌شده در منطقه موروگورو تانزانیا در سال 1988 مدت‌ها به عنوان رودولایت در نظر گرفته می‌شدند، اما بعداً مشخص شد که پیروپ-اسپسرتیت هستند، که یک نوع معمول‌تر برای گارنت‌های کالرچنج می باشند. نمونه‌های نادری از استار (اثر “آستریزم”) ممکن است در رودولایت‌های شرق آفریقا رخ دهد.
آیا گارنت رودولایت سنتتیک داریم؟
زمین شناسان گارنت های آلماندین-پیروپ را از طریق روش هیدروترمال برای اهداف تحقیقاتی سنتز کرده اند. در حالی که برخی از این مواد ممکن است برای فروش به عنوان سنگ های قیمتی ظاهر شوند، این فرآیند برای تولید معمولی رودولایت تجاری بسیار گران است. با پاکی استثنایی رودولایت‌ها، گوهرشناسان باید به دنبال نشانه‌های آشکار رشد هیدروترمال، مانند صفحات بذر (هسته اولیه)، تحت بزرگنمایی بالا باشند.
گاها ممکن است در فروشگاه های آنلاین سنگهای به اصطلاح “رودولایت مصنوعی” را برای فروش پیدا کنید. با این حال، این محصولات اغلب واقع بدل آنها هستند، مانند شیشه های نانوسیتال یا کوبیک زیرکونیا (CZ) و نه رشد یافته در آزمایشگاه. رودولایت ها به طور معمول هیچ نوع بهسازی ندارند. با این حال، در آزمایشی از سال 1997، رودولایت ها به رنگ نارنجی و قرمز مایل به قهوه ای درآمدند (رنگ نامطلوب) .با عدم وجود رخ و سختی 7-7.5، رودولایت ها سنگ های بادوامی را برای هر نوع جواهرسازی هستند. با این حال، هنگام تمیز کردن این جواهرات مراقب باشید. اگر چه رودولایت ممکن است هیچ اینکلوژن قابل رویت با چشم غیر مسلح نداشته باشد، اینکلوژنهای کوچکتر ممکن است به دلیل گرمای شدید (شک حرارتی) یا امواج فراصوت ترکیده و جواهر را بشکند. از سیستم های تمیز کردن مکانیکی خودداری کنید و به جای آن از یک برس نرم، مواد شوینده ملایم و آب گرم استفاده کنید.
تصفیه امور شرکت سهامی و اعلام آن به مرجع ثبت